1)دست های ملتمست را

   مانند آه های طویلی

   تنها به سمت خدا دراز کن.

2)اکنون نهال گردو

         آن قدر قد کشیده که دیوار را

     برای برگ های جوانش معنی کند.

:کم پیش میاد آدما یه خونه تکونی اساسی بکنن و فرمون ماشین زندگی شون رو به سمت آسمون بچرخونن.فروغ از اون دست آدما بود.بزرگ ترین شاعره تاریخ ادبیات هزار ساله ایران،در سی و دو سالگی مرده.در سی و دو سالگی.(ما از انرژی و قدرت جوونیمون چقدر استفاده می کنیم؟آبی که راکد و بی حرکته،زود لجن می گیره و گند می زنه.زود هم نجس میشه.اما آب جاری،نه تنها زود نجس نمیشه که پاک کننده هم هست.حواسمون باشه عمر و جوونی و زندگیمون لجن نگیره و گند نزنه.فکر می کنم دویدن و به دنبال زیبایی بودن بهترین راهه)

3)دریای بزرگ دور

        یا گودال کوچک آب.

   فرقی نمی کند.

   زلال که باشی

                آسمان در توست.

نوشته شده توسط : بیسیم چی دل

نظرات دیگران [ نظر]